دلم از غصه مترسان که خودم غمگینم

دلم از غصه مترسان که خودم غمگینم
تنم از پایه ملرزان که خودم غمگینم

شده یکبار تو تنها بشوی همراهم
رخت اینبار مگردان که خودم غمگینم

دل دیوانه ی من با غم تو می سازد
به رخش زلف مرقصان که خودم غمگینم

غزلم سیل به چشمان دلم جاری کرد
منویس از شب هجران که خودم غمگینم

بگذر از تن خسته گوهرش فانی شد
تو دلم باز مرنجان که خودم غمگینم

تو که ای سرو روان درد دلم میدانی
همه اشکم مده باران که خودم غمگینم

تو که با این دل غمگین زده ام شادابی
تو بیا با لب خندان که خودم غمگینم